W każdą I sobotę miesiąca kapłani naszej parafii udają się do chorych, dzięki czemu każdy cierpiący ma możliwość skorzystania z sakramentu pokuty oraz może przyjąć pierwszopiątkową Komunię Świętą. Wtedy również, jeśli istnieje konieczność, udzielany jest sakrament namaszczenia chorych.
Adresy chorych należy zgłaszać w zakrystii.
W przypadkach nagłych proszę wzywać kapłana w dowolnym czasie, na pewno przybędzie, udzielając cierpiącym i umierającym stosownych sakramentów.
Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości.
Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia.
Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją.
Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość.
Sobór Watykański II na nowo ukazał pierwotny i szeroki sens sakramentu namaszczenia chorych, który nie powinien być pojmowany jako sakrament umierających. Tę funkcję pełni wiatyk – Komunia Święta udzielana uroczyście „na drogę” ku wieczności.
Warto pamiętać, że sakrament namaszczenia można przyjmować wiele razy w życiu, a nawet kilkakrotnie w tej samej chorobie, gdy ponownie staje się ona problemem na skutek nowych komplikacji.
Prosząc o udzielenie sakramentu namaszczenia, chory prosi o wsparcie go szczególną modlitwą Kościoła i znakiem łaski.
Łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża, ponadto „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,15).