Historia kościoła
Idea wybudowania kościoła na Grzegórzkach narodziła się w 1925 roku. Do tego czasu nabożeństwa dla okolicznej ludności odprawiane były w sali Ochronki, która jednak była zbyt mała na potrzeby wiernych.
Rok później, dzięki zapisowi domu będącego własnością Marii Król, rozpoczęto gromadzenie środków na budowę świątyni.
Z inicjatywy i za pozwoleniem metropolity krakowskiego księcia Adama Stefana Sapiehy uzyskane środki przeznaczono na budowę domu katolickiego, który zbudowano w latach 1926-1928.
27 stycznia 1928 erygowana została na Grzegórzkach parafia pod wezwaniem Świętego Kazimierza, której przez rok duszpasterzował tymczasowo proboszcz z parafii Świętego Mikołaja. Jego obowiązki przejął od 1 stycznia 1930, mianowany przez metropolitę Sapiehę, emerytowany katecheta szkół powszechnych ks. Jan Mac.
W tym też roku wielką salę domu katolickiego zamieniono na kaplicę i w niej 8 grudnia odprawiona została pierwsza Msza Święta. Odtąd pełniła rolę kościoła parafialnego dla mieszkańców Grzegórzek i Dąbia.


Dnia 5 czerwca 1933 r. ukonstytuował się społeczny komitet budowy kościoła parafialnego, a na wiosnę 1934 r. rozpoczęto prace budowlane według projektu arch. Franciszka Mączyńskiego.
7 lipca tegoż roku uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego dokonał arcybiskup metropolita Adam Sapieha.
27 października 1940 r. odbyło się poświęcenie (benedykcja) niewykończonej jeszcze świątyni, której dokonał arcybiskup Sapieha, w obawie, by władze okupacyjne nie zarekwirowały kościelnego budynku.
W latach 40. i 50. trwało stopniowe wyposażanie kościoła.
Ścigany przez gestapo za wystawienie fałszywej metryki dla ratowania życia, zadenuncjowany ks. Jan Mac, ucieka w 1942 r. i ukrywa się do końca wojny w swoich rodzinnych stronach ( Babica k. Rzeszowa).
Parafią kieruje katecheta z Dąbia ks. Jan Matyasik, który urządza zakrystię i aranżuje otoczenie kościoła.
W miarę uposażoną świątynię konsekruje uroczyście ks. bp Stanisław Rospond (26 IX 1948 r.).

Dnia 4 marca 1962 r. zbudowane dla fary przez firmę Biernackiego organy zostają poświęcone przez ks. bpa Karola Wojtyłę, a w 1967 r. wokół kościoła ułożono betonowy chodnik i wstawiono witrażową rozetę za organami.
Ważnym momentem w życiu parafii była w 1968 r. – od XI do XII – wizytacja kanoniczna ks. arcybiskupa K. Wojtyły , późniejszego kardynała i papieża Jana Pawła II.
Po latach duszpasterzowania 30 V 1972 r. umiera założyciel parafii, a także budowniczy domu ludowego i kościoła, ks. prałat Jan Mac.
Rok 1979 jest datą szczególną w dziejach grzegórzeckiej wspólnoty: 18 grudnia uroczyście obchodzono 60 – lecie pracy sióstr służebniczek dla tutejszej społeczności, a ks. prał. Zygmunt Bubak przygotował jubileusz 50 – lecia parafii przez odnowę kościoła.
Powstał nowy wystrój prezbiterium, zgodnie z wymogami Soboru Watykańskiego II. Do odrestaurowanego krzyża w głównym ołtarzu dodane zostały figury Matki Bożej i św. Jana, wsłuchanych w ostatnie słowa umierającego Zbawiciela.
Po śmierci ks. prał. Zygmunta Bubaka kolejnym proboszczem zostaje 1 stycznia 1987 r. ks. Józef Jończyk.
Po przemianach w roku 1989 przystępuje on do uregulowania stanu własnościowego kościelnego terenu, a także do kapitalnego remontu dawnego domu ludowego oraz kościoła.



Powstały z inicjatywy arcybiskupa Sapiehy dom parafialny na Grzegórzkach, pełniący funkcję ośrodka duszpastersko – światowego dla społeczności Grzegórzek od czasu okupacji, aż po rok 1988, znajdował się w dyspozycji władz świeckich, zmieniając kilkakrotnie gospodarza i przeznaczenie. Po latach starań, parafia odzyskała ten budynek w 1988 r. w stanie ruiny. Pierwotnie miał on pełnić rolę domu katechetycznego, ale gdy nauczanie religii powróciło do szkół, zdecydowano powrócić do idei fundatora budynku ks. kard. Sapiehy, tzn. przywrócić mu funkcję ośrodka katolickiej kultury.
Toteż w budynku domu parafialnego, który od 1 października 2004 r. przyjął nazwę Katolickiego Domu Kultury im. ks. kard. A. S. Sapiehy, prowadzi się wielowątkową działalność wychowawczą opartą o chrześcijańskie wartości duchowe.




